بنام خدای مهربان

خدا ما انسانها رو جوری آفریده که به محبوب بودن و مورد توجه بودن در نزد دیگران احتیاج داریم

 از وقتی که طفلی کوچک و شیر خوار بودیم باید مورد توجه واقع میشدم تا وقتی که خواهیم مرد

با این تفاوت که بعد از طی شدن دوران کودکی علاوه بر محبوب و مورد علاقه واقع شدن به علاقمند شدن و دوست داشتن دیگران هم احتیاج داریم

 دوست داشتن و اظهار و ابراز محبت و عشق به دیگران و دیگران به ما با اینکه خرجی ندارد و کار چندان مشکلی نیست ولی به سادگی فراموش میشود !

و در مقابل هم با توجیهات مختلف علاقه و محبت خودمان را پنهان کرده و رفتارهایی برعکس علاقه نشان میدهیم

پدر و مادر به فرزندشان با اینکه خیلی علاقه دارند زن و شوهر به هم با اینکه بسیار علاقه دارند و.......

 پدری که برای آسایش همسر و فرزندانش از جان و وجود خود مایه میگذارد و از صبح تا شب کار میکند تا آنها راحت باشند زیرا آنها را دوست دارد چرا از گفتن یک کلمه دوستت دارم به همسرش به فرزندش دریغ میکند؟

چرا دختر و پسر این مرد برای رفع عطش محبت و اظهار علاقه به گدایی محبت در خیابانهای پر از ظلمت باشند؟

چرا؟

 آیا وقتی کسی مرد و رفت باید یاد خوبیهایش بیفتیم؟

آیا وقتی کسی رفت باید در فراقش اشک بریزیم؟ چرا تا وقتی بود و هست قدرش را ندانستیم و نمیدانیم؟

بیایید محبتمان را از محبوبهایمان دریغ نکنیم

نوشته شده توسط : کیش مهر

نظرات دیگران [ نظر]